Иако на
Бранко
Геровски од
Дневник
текстовите
му се малку
на принцип “hit or miss” (ајде
во превод
значи
некогаш му се
годат а некогаш
баш и не), ми
изгледа дека
овој пат добил
вистинска
инспирација.
Нема подобра
мотивација
од
неможноста
да
толерирате
нешто
понатаму. Тоа
е всушност
зошто и јас
решив да ја
освежам
страницава.
Хмм, мора
да има некое
чаре да не го
користиме
зборот
освежам во
овој
контекст
(мислам ние
Македонците).
Некако ми
звучи
комплетно
погрешно.
Читам
премногу на
англиски. Што
немаше ни да
морам ако
имавме
некоја
продукција
на книги во
Македонија.
Што да ви
речам,
некогаш и
мене ми се
смачува од
Петре М.
Андреевски
(иако ете во
моментов не
можам да се
сетам на
ниедно
негово дело).
Еве го
линкот до
брилијатниот
саботник на Бранко
Геровски: http://www.dnevnik.com.mk/?pBroj=2800&stID=58105
Прочитајте
го и
размислете.
Човекот е во
право – никој не
може да те
научи или
натера да
бидеш подобар
човек. Тоа
мораш и можеш
само сам.
Тешко
било да се
одржува сајт,
поготово ако мораш
да работиш 12
саати дневно.
Еве
еден
комплетно
безвезен
линк: http://www.on.net.mk/audio/bivi_king_sou_g.mp3
Ако
ја добиете
интересната
страна што ве
известува
дека
пристапот до
тој фајл е
само за
корисници од
Македонија,
тогаш тоа е недвосмислен
доказ дека се
наоѓате надвор
од Македонија,
и како последица
од тоа, по
логиката на
Трендо, сте
привилегирани.
Да се чудиш
на Македонскиот
ум – тој е
единствената
космичка
константа - по
тоа што е
убеден дека
кој излегол
од Македонија
се спасил.
Еве јас лично
се радувам
што ете има нешто
по што и тие
јадници што
останале во Македонија
ќе можат да
се
чувствуваат
привилегирани.
Да се скини
чоек од
смеење. Тоа е
инаку
најновиот
тренд во македонското
блогирање и
политичко
новинарство –
дијалектизам.
Како да е
некакво „достигнуче„
дека некој
бил од Битола
или од Скопје.
Овде
е добро место
да престанам
да пишувам, очигледно
сум во
екстремен
мизантроп
мод.